Τελευταία δεν μπορώ να κοιμηθώ...εγώ που ξυπνούσα το μεσημέρι τώρα είμαι από νωρίς όρθια...νομίζω δεν κοιμάμαι ποτέ, νομίζω δεν σταματάω ποτέ να σκέφτομαι,δεν ηρεμώ ποτέ. Θέλω να πιάσω το τηλέφωνο, να σχηματίσω τον αριθμό, να χτυπήσει 1...2...3, να το σηκώσει και...μόλις ακούσω την φωνή του να μπορέσω να πω μόνο μια συγνώμη αντί όλων αυτών που κρατάω μέσα μου κρυμμένα καλά, πολύ καλά,μια συγνώμη χωρίς να υπάρχει λόγος, χωρίς να έχω κάνει κάτι...μόνο για να μην τον χάσω, μόνο για να μην φύγει.
Βαρέθηκα, δεν θέλω να είναι έτσι πια...ΘΕΛΩ να κοιτάξω κατάματα ό,τι με πονάει και να του πω ΦΥΓΕ, φύγε γιατί είσαι μεγάλος παρτάκιας, γιατί δεν νοιάζεσαι για μένα, γιατί ενώ μπορείς να με δεις επίλεγεις κάτι άλλο, γιατί ενώ δεν κάνεις τίποτα και ξέρεις ότι περιμένω μια σου κουβέντα αφήνεις τα ρημαδιασμένα τα βράδια να περνούν, γιατί εγώ έχω τόση ανάγκη για 1 ώρα μαζί σου ενώ εσύ όχι. Λες ότι μπορεί να έχω όλα τα δίκια του κόσμου αλλά και εσύ δεν μπορείς να εισπράτεις αυτή την επιθετική συμπεριφορά. Μα καλά πλάκα μου κάνεις; Τι περίμενες; Άνθρωπος είμαι ρε πούστη μου! Το χειρότερο είναι ότι όλα ξεκινούν και τελειώνουν σε μένα, μόνη μου τα κάνω αυτά σε μένα αυτός ο freak εαυτός μου φταίει για όλα...βέβαια αν γράψω τους λόγους που θέλω να μείνεις θα φτάσουμε στο αύριο αλλά αρκούν αυτά για σήμερα. Πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να ορίζει τόσο την διαθέση ενός άλλου ανθρώπου; Νιώθω τόσο μόνη...αλήθεια, αλλά όταν αυτός είναι αλλιώς τότε νομίζω ότι όλα είναι υπέροχα στην ζωή μου αλλά στην ουσία δεν είναι. Πολλές αλήθειeς είπα πρωί-πρωί...STOP!
Καλημέρα και ευχαριστώ για την πρόσκληση, μόνο αλήθειες... και όλο το χάλι που κρύβω μέσα μου θα βγει στην επιφάνεια!

Καλή αρχή και όποιος αντέξει!!