Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2008

Πού είχαμε μείνει;


Πού είχαμε μείνει; Α, ναι. Ακούγαμε απαγγελίες της Δημουλά· ένα ποίημα για τη βροχή και διαφωνούσαμε φωναχτά και γελαστά για το πώς θα πρέπει να γράφεται το «σι» της βροχής. Κι έλεγες σίγμα γιώτα. Κι έλεγα σίγμα ύψιλον σαν να’ τανε εσύ αυτός ο ήχος. Και να λέει η Κική το σίγμα γιώτα και να μειδιώ αμήχανα που το σκέφτομαι λάθος και να ξέρω πως είναι σωστό το σίγμα ύψιλον της βροχής. Κι έξω να έχει λιακάδα και κρύο ενός Φλεβάρη ψεύτη και να μην μου κάνει η καρδιά να αφήσω το πάπλωμα και τον ζεστό καφέ με τις πολλές κουταλιές για να βγω να ταΐσω τον σκύλο σφίγγοντας το μπουφάν γύρω από τους ώμους, να ρίξω το νερό στα λουλούδια, να τσεκάρω το γραμματοκιβώτιο, να με δει η γειτόνισσα με τις πυτζάμες έντεκα η ώρα το μεσημέρι. Θα βγεις εσύ ή εγώ; Νοστάλγησα την μυρωδιά της πρωινής εφημερίδας ανακατεμένη με τον καφέ που κοντεύει να παγώσει και εκείνη τη βανίλια που κρέμασες στο ράφι πάνω από το γραφείο να δροσίζει. Πάνε χρόνια; Λίγα ή πολλά; Η μνήμη δεν με βοηθά· ποτέ δεν βοηθούσε. Πάντα σκυμμένος πάνω από βιβλία και χαρτιά, λογαριασμούς, υποχρεώσεις, γραμμάτια και μια οθόνη γεμάτη χιόνια (έχουμε λάθος στραμμένη την κεραία), ξέχασα να πρέπει να θυμάμαι. Ξέχασα πώς είναι να θυμάμαι. Μόνο πιες το νερό ως το τέλος- δεν κάνει μόνο μια γουλιά. Μόνο ντύσου καλά και σκούπισε τα μαλλιά με την πετσέτα γιαατί ο καιρός δεν αστειεύεται (πότε αστειευόταν; μην παίζεις με το ρημαγμένο μου μνημονικό. Ποτέ δεν μας λυπήθηκαν οι καιροί). Μόνο σταμάτα αυτά τα γραψίματα και θα κάψεις την ψυχή σου. Θα βγεις εσύ. Και θα ταΐσεις τον σκύλο σφίγγοντας το μπουφάν γύρω από τους ώμους σου, θα ρίξεις νερό στα λουλούδια και θα τσεκάρεις το γραμματοκιβώτιο ενώ θα σε κοιτά η γειτόνισσα που είσαι με τις πυτζάμες στις έντεκα η ώρα το μεσημέρι. Και θα’ σαι εσύ.

6 σχόλια:

nosyparker είπε...

Οι μνήμες μας στοιχειώνουν. Ακόμα δεν έχω αποφασίσει αν αυτό είναι καλό ή κακό.

sinnefo rain είπε...

καλησπερα αυτες οι μνήμες μπορω να εχω Επιλεκτική Μνημη;μπορώ!;
αυτό ρωτάω συνέχεια

lakis είπε...

Τα όμορφα δεν πρέπει να τα ξεχνάμε. Όσο για τις πιτζάμες, αν φόραγα θα τις φορούσα όλη μέρα. Γιατί να είναι κανείς ντυμένος άβολα στο σπίτι; Μέρα καλή

efoudi είπε...

..είδα στο όνειρο μου οτι μου κρατούσες τα χέρια-μετά ξύπνησα και το ήξερα οτι δεν θα ήσουν δίπλα μου..

δεν συζητήσαμε το όνειρο με τον καφέ.το κράτησα μέσα μοθ όλη μέρα.ίσως μια άλλη κυριακή.
είναι κι αυτή μια εικόνα που θα ταίριαζε στην ιστορία σου..

Vlaxos (Σιάτρας Σπύρος) είπε...

"Δεν μας λυπούνται οι καιροί..."

...Γαμώτο...

Έτσι είναι

... και με τον καιρό μας πιάνει εμάς η λύπη.

Ανώνυμος είπε...

Το σχόλιό μου είναι άσχετο αλλά ελπίζω να με δικαιολογήσετε.
Aν έχεις έστω και ένα μικρό δείγμα ανθρωπιάς απάνω σου διάθεσε ένα λεπτό να διαβάσεις το ακόλουθo email..

Νέα μόδα έχει σηκωθεί στην Κίνα τον τελευταίο καιρό και δεν αφορά ρούχα, αλλά ζωντανά γατάκια τα οποία μεγαλώνουν μέσα σε γυάλινα μπουκάλια παραμόρφωμένα παίρνοντας το σχήμα του μπουκαλιού!!!
Αν είναι δυνατόν!!!!
Το ζώο ταΐζεται με καλαμάκι από μια μικρή εισδοχή και αφοδεύει από μια τρύπα στο πίσω μέρος του βάζου.
Λίγο πρίν τοποθετηθεί μέσα στο βάζο το γατάκι δέχεται ηρεμιστικό μυών ούτως ώστε να μην μπορεί ν΄ αντισταθεί.
Μέσα σε ένα μήνα και με τις "κατάλληλες" ανθρώπινες επεμβάσεις το γατάκι παίρνει το σχήμα του βάζου.. Ακόμα και το κεφάλι του!!
Τα ζώα μετά πωλούνται για σουβενίρ στο σπίτι..
Για περισσότερες πληροφορίες: http://zealcorp.com/bonsaikitten/bkintro.html
Μαζεύονται υπογραφές στη ακόλουθη ιστοσελίδα http://www.petitiononline.com/J1A2D3E4/petition.html και σας παρακαλω να διαθέσετε ούτε ενα λεπτό από το χρόνο σας να υπογράψετε να σταματήσει αυτή η κτηνωδία.

Προωθήστε αυτό το email σε όσους περισσότερους μπορείτε και μην ξεχνάτε να διαγράφετε τις προηγούμενες επαφές από τον κορμό του μηνύματος.