Παρασκευή 11 Μαΐου 2007




δακρυα ποταμια,λεξεις που φτυνω χωρις ηχο, πινω και..

δεν παλευεται ωρες ωρες η μοναξια.

δεν..

τα τραγουδια η μονη παρεα
"φθινοπωρο στον ερωτα αποψε ανατελλει" κι ας μπηκε ανοιξη..κι ας φτανει καλοκαιρι.

χιονι στη θεση της καρδιας σου λεω.

και με σκιζουν μουσικες και λεξεις.

αιμα σταζουν

κατοικω στη θλιψη.με κατοικει η θλιψη.

χρονια τωρα.

χρονια.

και δεν αλλαζει μερα με τη μερα.

απλα δεν αλλαζει.

και το μονο που κανω ειναι να καθομαι μπροστα απο μια γαμημενη οθονη και να γραφω..να γραφω..

η ζωη που ειναι ρε σεις;

κι εγω πια τοσο τυφλη ειμαι;

μα τοσο;

ουρλιαζω εντος μου.



"Στις χαραυγες ξεχνιεμαι"..σε αυτες και στα ηλιοβασιλεματα..

με μονο προσωπο το δικο μου.

αορατο ομως ε.

ποιος να με δει..

τις ευχες μου τις καμουφλαρω σε σιωπες μην τυχει και ακουστουν.

γελια παιδικα μεσα στο μυαλο μου.γελια και παιχνιδια παιδικα

τοτε που ολα ηταν ομορφα.

τωρα που τιποτα δεν αντεχεται.
(ειπα δε θα ξαναγραψω ε;)

ψεμα.οπως και ψεμα τα χαμογελα που γραφω.
αλλα πως αλλιως θα τα πιστεψω..

1 σχόλιο:

nosyparker είπε...

Ξέρεις, η ζωή είναι εκεί έξω. Στείλε μου ένα μέηλ ένα βράδυ κι έλα να βρεθούμε να τα πούμε. Υπάρχουν άνθρωποι πολλοί, φτάνει να τους αφήσεις να σε πλησιάσουν. Φτάνει να κάνεις ένα βήμα κι εσύ. Όταν είσαι χάλια, τα βλέπεις όλα μαύρα, αλλά δεν είναι έτσι. Πρέπει να θέλεις ν΄ αλλάξεις, χρειάζεσαι βέβαια και χρόνο. Όμως πρέπει να κάνεις το πρώτο βήμα, κάθε αρχή και ΄δύσκολη. Κι άλλοι βρέθηκαν στη θέση που είσαι τώρα, όμως προχώρησαν. Στείλε μέηλ όποτε θελήσεις, το εννοώ. :-)