Σάββατο 28 Απριλίου 2007

Φλάουτο

Στη ζωή μου δεν υπήρξε ούτε μία μουσικός. Αλλά αν υπήρχε θα ήθελα να παίζει φλάουτο. Κι αυτό όχι (μονάχα) γιατί έπεσα θύμα αυτής της υπέροχης φωτογραφίας (γεια σου Λιζάκι). Ίσως γιατί το φλάουτο από τη φύση του έχει την ιδιότητα να σε ξυπνά τα πρωινά με την αίσθηση της άνοιξης στα μάτια και στα χείλη ακόμα κι αν δεν έχεις κοιμηθεί το βράδυ. Έχει το προσόν να χαϊδεύει τ' αυτιά σου με μια τρυφέρότητα, που ποτέ χέρι γυναίκας δεν μπόρεσε και δεν θα μπορέσει. Μπορεί με τρεις νότες να νιώσεις πως το στήθος σου ανοίγει, ρουφάει ό,τι άρωμα σε περιβάλει και κλείνει ξανά πιο πλούσιο από κάθε χαραυγή της ζωής σου...

Η άνοιξη μπήκε για τα καλά. Δεν θέλω να Την λιώσω όπως τον εαυτό μου. Μάθε να παίζεις φλάουτο σε παρακαλώ.

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Χαίρομαι που σπάζεις το στερεότυπο της βιόλας.

Εϊναι ωραίο το φλάουτο και για την φωτογραφιά...τι να πει κανεις;

Y. K. είπε...

ναι..αληθεια ποσο μαγικη ειναι η φωνη που βγαινει απο μεσα του.δε συγκρινεται..
τον εαυτο σου λιωνεις;
προσεχε αιολε μου.μου τα λες κι εσυ..σου τα λεω κι εγω..
φιλια

ο δείμος του πολίτη είπε...

Το φλάουτο είναι το πια ερωτικό όργανο σαν ήχος. Και στα γαλλικά από γυναίκα είναι ακόμα πιο ερωτικό (flute). Θυμάσαι την Binoche στο bleu;

drunksoul είπε...

Σου εύχομαι κάποια στιγμή να βρεθεί κάποια μουσικός και να παίζει και φλάουτο.

Paranoia είπε...

όντως ερωτικότατο, φλάουτο και Τσέλο κι ο κόσμος όλος

Erisadesu είπε...

Φλάουτο ... εμένα μου θυμίζει κάτι αερικό, αγγελικό και ξωτικό. Μια κοπέλα σαν αυτή θα πρέπει να έχει καλή ψυχή. Μακάρι να τη βρεις.

Αλητισσα είπε...

Πραγματι το φλαουτο βγαζει υπεροχο ηχο,μαγικο..

Ανώνυμος είπε...

ΞΕΡΕΤΕ, ΕΓΩ ΠΑΙΖΩ ΦΛΑΟΥΤΟ 13 ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΑΤΗΣΩ ΠΟΤΕ!!!ΟΝΤΩΣ ΟΤΑΝ ΠΑΙΖΩ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΟΜΑΙ ΤΟΣΟ ΩΣΤΕ ΞΕΧΝΑΩ ΟΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΓΥΡΩ ΜΟΥ, Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΚΑΙ Ο ΗΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ!ΠΑΡΕΠΙΠΤΟΝΤΩΣ, Η ΦΩΤΟ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΗ!!

Αιολος είπε...

Ντόρα, πολύ θα ήθελα να ήσουν η κοπέλα της φωτογραφίας. Αλλά ακόμα κι αν δεν είσαι σε καλωσορίζουμε στην παρέα μας.

Καλά ξενύχτια.

inlovewithade.man;) είπε...

γεια!δειχνετε να λατρευετε ο,τι αφορα αυτο(ακομα και την κοπελα της φωτο που σχεδον "νεραιδοποιησατε")
ολα ειναι θεμα απομυθοποιησης κατα την αποψη μου.μου ηρθε ξαφνικα η ιδεα στα 14 να μαθω φλαουτο, επαιζα για 3 χρονια μεχρι που ξεκινησα φροντιστηριο για τις πανελλαδικες,ηθελα να γινω γιατρος τελικα κατεληξα φαρμακοποιος...και καλυτερα δηλ. γιατι το φλαουτο με ειχε κανει το θαυμα του με την ψυχη μου(αρκετα ευαισθητη για να τεμαχιζω πτωματα...το εξιδανικευω η ιδια τωρα ε?ειναι η αληθεια ομως)
οταν ειπα στο δασκαλο ο,τι ηταν μεχρι εκει και οτι τα ονειρα μου περιελαμβαναν εθελοντισμο και μη κυβερνητικεσ οργανωσεισ( γι'αυτο και ιατρικη) πωσ δεν με ειπε τρελη!
ποιοσ σου τισ εβαλε αυτεσ τισ ιδεεσ στο κεφαλι?μου ειπε...τοτε ολα αλλαξαν...τελικα αυτος με την τοση μουσικη ευαισθησια και γνωσεισ σχετικα με κατι που λατρευεις και θεωρεισ οδηγο και δασκαλο σου κατανταει ενα ατομο που το μονο που σκεφτετε ειναι η ηδονη που του προσφερει ενας ηχος, που τον βοηθαει να ξεχναει τον πονο γυρω του,που κατα βαθος τον παραλυει καθε μελωδια και που μια μελωδια και η αισθηση του αερα καθως διαπερνα το φλαουτο τον απεγκλωβιζει απο την μιζερη ζωη του και τον απενεχοποιει για καθε λανθασμενη επιλογη του παρελθοντοσ...
και ολοι οι αλλοι?ο πονοσ τουσ που ειναι πραγματικοσ και πρεπει να γιατρευτει?η υποχρεωση που εχουμε ολοι απεναντι σ'αυτον τον πονο?που ανα πασα στιγμη μπορει να γινει και δικοσ μασ?σβηνετε στα forte...
πιστευω κατα βαθοσ ο,τι οι μουσικοι ειναι εγωιστεσ...πρωτα παιζουν για τον εαυτο τουσ κι επειτα για το κοινο τουσ...γι'αυτο παντα μισουσα τισ παραστασεισ!
τον τελευταιο καιρο μετα απο 4 περιπου χρονια που εχω να ξαναπαιξω,προσπαθω να μην ξεχασω τουσ συνδυασμουσ των πληκτρων,να το κρατησω οσο μπορω πιο πολυ στη μνημη...το εχω εδω μεσα στο ντουλαπι ωστε να μην μπορει να με επηρεαζει τοσο.μου λειπει,ομωσ λεσ και κατι να μου εχει κλεψει...που θα παει θα συναντηθουμε ξανα μια μερα... σαν παλιοι εραστες...(θα με πιασουν τα κλαματα απο τα τελευταια λογια ευαισθησιας)
γι'αυτο ,λοιπον,πηρα το θαρρος να σχολιασω με το σκεπτικο οτι θα σας αρεσε μια ιστορια που ειναι πραγματικη,λιγο θλιβερη,λιγο κυνικη,λιγο ρομαντικη,λιγο ποιητικη και αφορα τον ηχο που θεωρειτε μαγικο.αντιο ευαισθητες ψυχες...αμα σας αρεσει τοσο, το καλυτερο που εχετε να κανετε ειναι να μαθαιτε να παιζετε...δεν ξερετε τι ξημερωνει αυριο,ποιος πονος καιροφυλαχτει...οποτε βιαστειτε!
ευχαριστω οποιον το διαβασε μεχρι τελους...ευχομαι ολοι να κοιμαστε και να ξυπνατε ευτυχισμενοι...
τι αξιζει αλλωστε περισσοτερο στη ζωη?

παρεπιπτοντως,ξερετε ο,τι υπαρχουν φαρμακοποιοι χωρις συνορα ετσι?

Αιολος είπε...

Θα απαντήσω το σχόλιό σας αντίστροφα όσο μπορώ και όσο δύναμαι. Καταρχήν πείτε μας για τους Φαρμακοποιούς χωρίς σύνορα, η αλήθεια είναι πως τους αγνοώ, όχι εσκεμένα. Όσον αφορά για το τι αξίζει περισσότερο στη ζωή, άποψή μου είναι η ίδια η ζωή. Μη βλέπετε που πολλοί δεν την εκτιμούμε, είναι γιατί την έχουμε.

Οι ιστορίες στο παρόν ιστολόγιο, οι σκέψεις και οι στίχοι είναι πέρα για πέρα αληθινά. Μα πιότερο αληθινά είναι τα συναισθήματα που ξυπνάνε διαβάζοντας ο ένας τα κείμενα του άλλου. Κι ας μην σχολιάζουμε συχνά, είναι που μιλάμε λίγο.

Να είστε καλά. Θα χαρούμε να σας δούμε και σε άλλες αναρτήσεις μας.

Καλό ξημέρωμα.