Τρίτη 17 Απριλίου 2007

κατι σαραβαλες καρδιες στο τσιρκο της αγαπης..




γυρνα το βλεμμα σου
πανω μου
"α-γα-πη-σε με"
(ξερεις ε;..)
και μετα παρε μια βελονα
ακουμπησε τη στο κεντρο μου
μετα κλαψε
σκουπισε τις σταγονες απο το αιμα
στο προσωπο σου
θα ειναι αργα..
δηλητηριο χαραγμενο στο προσωπο σου
απο σενα φτιαγμενο ομως
μη φοβασαι..
-ο οργανισμος μου για καποιο λογο
δεν το ειχε αποβαλλει-
αλλα εσυ δεν κινδυνευεις απο αυτο
γελα
ηχηρα...
οπως ηξερες να κανεις παντα
γελα σου λεω
οπως κλαιω εγω.
ΥΓ: "ο,τι αγαπας, δε χρειαζεται να το καταλαβαινεις παντα", λεω.
"ο,τι δεν καταλαβαινεις, δεν μπορεις να το αγαπας", λες.
ειμαι φαουλ..σε αγαπησα κι ας μην σε ερμηνευσα οπως μου υπεδειξες.
τωρα;..
**ο τιτλος απο το τραγουδι "Σαραβαλες Καρδιες"-Διαφανα Κρινα

4 σχόλια:

vampiria είπε...

Alicia μου, μη στενοχωρηθείς ποτέ για κάτι που έζησες, ακόμα και αν αυτό τελείωσε! Τα επόμενα έρχονται...και θα είναι σαφώς καλύτερα! Αφέσου να τα ζήσεις, όμως, να δοκιμασεις κάθε στιγμη της ζωής σου!
Πολύ όμορφο το post σου!

Πολλά φιλιά και καλημέρες...

Y. K. είπε...

βαμπιρακι, οχι δε στενοχωριεμαι πια.εχω μαθει..
φιλακια πολλα! καλημερα!!

Gwgw είπε...

Πιστεύω και εγώ ότι δεν υπάρχει λόγος να στεναχωρηθείς ούτε όμως και να μετανιώνεις. Απλά καμιά φορά τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα θέλουμε άλλοτε ενώ ξέραμε ότι ήταν καταδικασμένα απ'την αρχή προχωρήσαμε κι ας ξέραμε ότι θα πονέσουμε. Ο πόνος είναι μεγαλύτερος όμως όταν αυτό που για σήμαινε μας τα "πάντα" γι'αυτόν που είχαμε δίπλα μας ήταν ακόμα μια ιστορία (κρίμα και ξεκίνησε τόσο καλά)...
Η άνθρωπινη ψυχή είναι μυστήρια.

Gwgw είπε...

Ανθρώπινη(δουλεύω και έγραφα βιαστικά sorry) :))