Τετάρτη 21 Μαΐου 2008

Prisma


Starport by Araken


Θα επρεπε να ερωτευτω καποιον που μιλαει γλωσσα παραξενη, αρχεγονη, ιερη,
να μην καταλαβαινω τιποτε.
Αυτο δεν προυποθετει ο ερωτας;

Αυτη τη στιγμη ειμαι ερωτευμενος μονο με τα νυχια μου.
Με το επιπεδο, αυτο που η μια ακρη του πεταγεται κοφτερη, σαν μπαλαρινα.
Τα τεσσερα ασσυμετρα και αμορφα πρισματα.
Τα δυο φθαρμενα, φαγωμενα απο την τριβη, ανυδρα.
Και τελος, τα δυο με τις προστατευτικες ταφρους.
Νομιζω οτι αυτα σου αρκουν για να με αναγνωρισεις μεσα στο πληθος.

Τρίτη 13 Μαΐου 2008

Ocean is our playground-I


The tide-I


The tide-II

Πιστευα οτι αυτο το ταξιδι θα μου εδινε λιγη απο τη χαμενη εμπνευση
οι ανθρωποι, τα μερη που επισκεφθηκα, δε συνεβει ομως.
Γυρισα με αδειο το τετραδιο και γεματη τη μνημη των εικονων.
Αυτο που θα κανω ειναι να αποθηκευσω τις φωτογραφιες
κι αυτες καποτε
ισως και αυτες που κρυβονται στη φαντασια
μου δωσουν τις ιστοριες.

Παρασκευή 9 Μαΐου 2008

Morphine Child


Bent by Nikosalpha

Ο Ραλφ ηταν ενα μελος της κοινοτητας που ολοι συμπαθουσαν.
Οταν καποιος νεος ερχοταν, ηταν αυτος που αναλαμβανε να τον καλωσορισει και να του συστησει τους καταλληλους ανθρωπους.
Ερχοταν ταξιδευτες απο ολα τα μερη του κοσμου στην κοινοτητα

κι ο Ραλφ παντα εβρισκε καποιο νεο που να ταιριαξει με το νεο.
Πολλα ζευγαρια προεκυψαν απο αυτο το ανεπισημο "παντρεμα"
σαν ενα ανθρωπινο παζλ.
Ποτε ομως δεν περασε απο το μυαλο του να συστησει τον εαυτο του.
Σαν να μην ετυχε ποτε να περασει ανθρωπος απο τα μερη του που να ειχε κατι κοινο μαζι του.
Σαν ενας ανθρωπος χωρις ιδιοτητες.


Αυτη ηταν η μονη του ασχολια.
Σπανια διαφωνουσε με καποιον και δε μιλουσε πολυ
ακομη κι αν ακουγε ιδεες αντιθετες απο τις δικες του.
Το πιο σημαντικο πραγμα στη ζωη του
αυτο που πιστευε βαθυτερα, οι ιδεες του.


Η μορφη που σας παρουσιαζω μπορει να φαινεται σαν μια συμπαθητικη φιγουρα
ή σαν ενας ανθρωπος μοναχικος
ταπεινος, χωρις προσωπικοτητα.
Μετα την ερωτικη πραξη συνηθιζε να απομακρυνεται σαν πληγωμενο ζωο
και να καθαριζεται.
Ειχε διαβασει καπου οτι η κορυφωση ειναι το τελος της ενωσης δυο ανθρωπων εις σαρκαν μια
μετα κλεινεται παλι ο καθενας στο καβουκι του.
Δεν ηταν αυτος ομως ο λογος που την αφηνε μονη καθε φορα που τελειωνε.