.

πού να πω τον πόνο μου; πώς να τον βγάλω απ’ την ψυχή, που σαν καρκίνος θα με φάει; πώς να τον ξομολογηθώ που έχω δυο μήνες να σου γράψω; πώς την ελπίδα στήριξα σε ξένες πλάτες; τι να πω στη μάνα μου που θα με ρωτάει; απογοήτευση. μια λέξη μόνο βρίσκω. κι έχω και πάλι έναν κόμπο στο στομάχι. πριν λίγο, ξαπλωμένη πλάι του, άκουγα την ανάσα του. σαν σε χαρτί από καρδιογράφημα, να την αποτυπώσω θέλησα στον τοίχο, να τη βλέπω κι όταν φύγει. πώς μπόρεσε να κοιμηθεί και σαν μωρό ανασαίνει; γιατί εγώ να ξενυχτάω; πώς να πάω στη δουλειά και να μπορέσω να το κρύψω; γιατί δε με προστάτεψα; πώς χτίζεις φράχτη στην καρδιά να μην πονάει; πώς κάνεις πως δεν έγινε και συνεχίζεις; να! γράφω πάλι. ευχαριστήθηκες;