εδώ ακόμα κι όταν λείπω...

...περίεργο πράγμα η απουσία...

περίεργη αίσθηση...

όταν χάνεις κάτι το οποίο αγάπησες(για να μη πω συνήθισες), από άνθρωπο μέχρι το πιο μικρό και ασήμαντο πραγματάκι του σπιτιού σου νοιώθεις αυτή την απουσία.

ένα κενό...

και μπορεί ,όταν ήταν εκεί δίπλα σου,να μην το είχες δεί και να μην του είχες δώσει σημασία όμως όταν φύγει το καταλαβαίνεις...απουσία...

ξέρω πως είναι...όπως κι εσύ άλλωστε όπως μου υπενθυμίζεις...

αλλά τι γίνεται όταν απών δεν είναι κάποιο πρόσωπο ή κάποιο αντικείμενο αλλά εσύ;

εσύ ο ίδιος που ήσουν εκεί και ένοιωθες την απουσία των άλλων είσαι αυτός που γίνεται μια απουσία...

και νοιώθεις και εσύ ο ίδιος την απουσία σου...

νοιώθεις τους άλλους που ζουν στην απουσία σου...

και εκείνους που ζούν από την απουσία σου...

ίσως είναι απαραίτητο να φύγεις κι εσύ κάποια στιγμή...

να απουσιάσεις μια φορά...

ίσως τότε να καταλάβεις...

ίσως τότε με καταλάβεις που ζω με την απουσία σου...