Ξεφλουδιζω την καρδια μου με ενα λεπτο , κομψο μαχαιρι. Την κοβω στα τεσσερα και καθε τεταρτο στα δυο.
Κατασπαραζεις τα κομματια και δεν αντεχω το θορυβο απο τα δοντια σου στην τρυφερη σαρκα.
Μα δεν εχω και κουραγιο να σου μιλησω.
Σε κοιταω με ματια νεκρα. Για να καταλαβεις.
Σου ακουμπω το χερι για να καταλαβεις.
Ομως εσυ δεν..
Ωρες ωρες φτιαχνω ελεγειες για τη ζωη που δε θα ζησω.
Και γι αυτην που αφησα να σβησει στο μονοπατι του χρονου.
Αυτο ειναι το μονο που δε μου συγχωρω. Αυτο και την ανοχη μου.
Γιατι οτι αφηνεις ελευθερο τελικα σε προδιδει.
Αυτο που με τυλιγει κραδαινοντας τα κοκκαλα του κορμιου μου ειναι φθορα.
Δεν αποτρεπεται.