επαναλαμβάνομαι δένω τα χέρια σε σχήμα καρδιάς και τα πουλάω χωρίς ανταλλάγματα πια ξυπνώ τις νύχτες ρίχνω νερό στο πρόσωπο ανάβω τσιγάρο πρώτο, δεύτερο μουσική κυλά στο αίμα και ζέστη μου σφυρίζει στο αυτί χαμόγελα φυλάω σε κρυοθαλάμους και συναισθήματα που μάλλον ήρθε καιρός να ανατείλουν αλλά αυτό το λέει το μυαλό που δεν το εμπιστεύομαι πολύ τώρα γιατί με προδίδει πιο πολύ από κάθε άνθρωπο θέλω να βρέξει για να ηρεμήσω αλλά δεν(..)στραγγαλίζω τα όνειρα με μαντίλι το φόβο για να πετάξω χάρτινα τα κορμιά τους μέσα μου να αποσυντεθούν επαναλαμβάνομαι όπως κάθε φορά που μπερδεύομαι και θέλω να μπερδέψω αν ψηλαφήσεις το δέρμα μου οιδήματα θα βρεις και αν μου πεις τι έχουν μέσα τους θα κερδίσεις την έννοιά μου όμως ακόμα κι αυτή αναρωτιέμαι αν τη χρειάζεσαι αφού εσύ κι εσείς χωρίς εμένα προχωράτε ενώ εγώ χωρίς εμένα απλά επαναλαμβάνομαι και δεν (;) υποκλίσεις χαριτωμένες κάνω μπροστά σε ένα κοινό κενό χωρίς λέξεις όμορφες να πω αφού μάλλον το νόημα τους μου είναι αόρατο και πως να πεις κάτι που δεν καταλαβαίνεις απλά για να το πεις τα κύτταρα της μοναξιάς πολλαπλασιάζονται (καρκινικά οριζόμενα αφού οι ρυθμοί τους είναι ατίθασοι πια πέρα από έλεγχο ανθρώπινο) (επανα)λαμβάνω σήματα μορς αγάπης μακρυνής που θέλει να με σώσει (θέλω να σκέφτομαι) όμως όλα τώρα είναι πιο απ(α)λά όταν τα θ(ε)ωρείς με μάτια ξένα βάζω τελεία. επαναλαμβάνομαι.