Ενα γιατί
ξαπλώνεις
μοιάζεις γαλήνια
μα η τρικυμία είναι από μέσα
μπορώ να το δω στα σφιγμένα σου μάτια
στα χέρια σου που κλείνεις ανάμεσα στα γόνατα
χωρίς κανένα δάκρυ, ούτε λυγμό να σε τραντάζει
είναι για μένα η θύελλα;
είναι μόνο δική σου;
αφήνω μόνο το γιατί μου εκεί
δίπλα στο προσκεφάλι
και φεύγω ανολοκλήρωτος, ανήμπορος...
4 σχόλια:
Υπέροχο θα ήταν να βρω ένα μεγάλο, κίτρινο "γιατί" στο προσκεφάλι μου...τι κρίμα που και εγώ στον εαυτό μου ένα ακριβώς τέτοιο "γιατί" θα έδινα.
(Γιατρέ καμιά φορά για να χωρέσει στο μυαλό μου η έννοια μερικών γραμμών σκέφτομαι ότι τι θα απαντούσα αν ήξερα ότι αυτές οι γραμμές ήταν για μένα;;) Γι'αυτό και το συγκεκριμένο σχόλιο.
Έχεις δίκιο...
Μάλλον είναι μεγάλο βάρος να είναι κάτι τέτοιο για σένα.
Δεν το σκέφτηκα ποτέ από την άλλη!
παντα οι τρικυμιες οι εσωτερικες μ (των αλλων) μας αφηνουν ανημπορους γιατρε μου..
ομως εσυ εχεις κανει ηδη τη διαγνωση..
και τα μεγαλα αυτα γιατι..αναπαντητα καλυτερα να μενουν γιατι μετα μας αφηνουν ακομη πιο ανημπορους..
σε φιλω
Καμιά φορά το κάνω και αυτό. Πράγματα που γράφω και αφορούν κάποιους τα σκέφτομαι και απ'την άλλη και όλο θέλω να αποκαλέσω κάποιον "εγωτικό καραγκιοζάκι" αλλά ποτέ δεν το τολμάω.
Δημοσίευση σχολίου